Een nieuw seizoen, wat geef jij daarin prioriteit? Wat heeft prioriteit in jouw leven? En in de kerk? Deze zomer wees Mozes mij er op dat onze prioriteit moet liggen bij de jongste generaties.
Een nieuw seizoen, wat geef jij daarin prioriteit? Wat heeft prioriteit in jouw leven? En in de kerk? Deze zomer wees Mozes mij er op dat onze prioriteit moet liggen bij de jongste generaties.
Numeri is een Bijbelboek waarvan ik me niet meer kon herinneren dat ik het had gelezen. Dit veranderde toen ik iets van Jonathan Sacks las. Hij schrijft een boeiend essay over waar de prioriteit ligt van de Israëlieten in de woestijn. Voor mij persoonlijk was dat een spiegel, maar het is denk ik ook een spiegel voor de kerk.
Voor de tweede keer staan de Israëlieten op het punt het beloofde land in te gaan. Ze zwierven veertig jaar in de woestijn rond. Er lijkt deze keer geen vuiltje aan de lucht. Maar dan stappen leden van de stammen Ruben en Gad naar Mozes. Ze zagen dat het land waar ze doorheen trokken perfect was voor hun vee. Ze willen daar dan ook blijven en dus niet het beloofde land binnentrekken. Mozes reageert kwaad met een harde preek (Numeri 32:6-15). Je voelt de spanning en de mannen stappen dichter naar Mozes toe. Waarschijnlijk vol schaamte erkennen ze de redelijkheid van wat Mozes zegt en stellen ze een compromis voor:
We willen hier schaapskooien bouwen voor ons vee en steden voor onze kinderen en dan zullen wij onszelf wapenen en voor de andere Israëlieten uittrekken, totdat we hen op de plaats van hun bestemming hebben gebracht (vs. 16).
Bizar wat deze mannen voorstellen. Ze nemen hun verantwoordelijkheid en willen helpen in de strijd. Ze zijn zelfs bereid om in de frontlinie te strijden. Kijkend naar de beelden uit Oekraïne weten we dat wat ze beloven echt heftig is. Mozes wijst hen daar ook op en gaat akkoord, maar heel subtiel wijst hij ze er ook op dat ze hun prioriteiten niet op orde hebben. De vertegenwoordigers van de twee stammen spraken eerst over hun kudde, daarna over hun kinderen. Ze hebben meer aandacht voor hun bezit. Mozes keert deze volgorde om:
Bouw eerst steden voor jullie kinderen, daarna schaapskooien en doe vervolgens wat jullie hebben beloofd (vs. 24).
Jonathan Sacks beschrijft verder dat dit incident een consistent patroon is door de hele joodse geschiedenis. Hij schrijft dat het lot van de joodse gemeenschappen voor het grootste gedeelte bepaald wordt door één enkele factor: hun besluit, of het ontbreken van dat besluit, om kinderen en hun onderwijs voorop te stellen. In dat onderwijs staat centraal wat kinderen vormt om te leven als Joden: het kennen van de Bijbelverhalen en Gods wet begrijpen.
Ik voelde me aangesproken. Hebben mijn eigen kinderen echt prioriteit in mijn leven? Hoe vaak ben ik niet gericht op mijn eigen verlangens? Verlies ik me niet te veel in mijn werk? Staan bezit, vakantie en genieten van het leven voorop? En ook als het gaat om geloofsonderwijs. Wat geef ik mijn kinderen daarin mee? Doe vooral goed je best zodat je straks een goede baan hebt en veel geld verdient? Of leer ik mijn kinderen en laat ik zien wie God is? Geef ik ze mee hoe ze als christen mogen leven?
En hoe zit het met de kerk? Hebben we daarin echt prioriteit voor de jeugd? Is het onderwijs aan onze jongeren het belangrijkste? Of ligt onze prioriteit ergens anders? Zou Mozes ons ook subtiel corrigeren als hij keek naar onze manier van kerk-zijn?
De impliciete berisping van Mozes laat het belang zien van het investeren in onze jeugd. Niet wat we bezitten of wat we voor werk doen, heeft eeuwigheidswaarde. Het gaat om de moeite die we doen om ons geloof en onze manier van leven over te dragen op de jongste generaties.
Ik zei al dat het essay van Sacks voor mij persoonlijk een spiegel was. Wat zie jij als je in deze spiegel kijkt?
Deze blog is geschreven door Anko Oussoren.
Hoe kun je gemeente zijn met alle generaties? Hoe zorg je ervoor dat in jullie kerk oud én jong zich thuis voelt en dat er sprake is van een levendige gemeenschap? Dat is waar ‘Samen Jong’ over gaat. Niet als een trukendoos om iedereen tevreden te stellen, maar Samen Jong is een manier van kijken, denken en doen. Samen werken aan een cultuur in jullie gemeente waar de kernwaarden van Samen Jong tot uiting komen. Meer weten? Neem dan contact met ons op.