Door: Paul Smit
De coronacrisis heeft aan het licht gebracht welke relaties er toe doen. Van alle mensen die we voor COVID-19 om ons heen hadden, zijn we ons gaan richten op de mensen die we ook echt missen. In de kerken waar tieners en jongeren hun contacten met anderen missen blijven ze betrokken, ook bij de online vieringen. Waar die relaties er niet waren of zijn, daar zappen ze weg. Misschien wel voorgoed.
Bij een peiling onder gemeenten waarmee ik contact heb, merk ik dat het verschil wat betreft het jeugdwerk groot is: van helemaal geen speciale aandacht voor jeugdwerk tot wekelijkse groepsactiviteiten en online pastoraat. Daarbij valt op dat bestaande relaties van voor de crisis in stand blijven of juist groeien als daarin door volwassenen is geïnvesteerd. Het zijn relaties waarin uitwisseling over het alledaagse en gelijkwaardigheid de toon zetten. Oproepen aan de jeugd om bestaande programma’s voort te zetten zonder die relaties vinden nauwelijks gehoor.
Wat missen tieners en jongeren van het jeugdwerk? De meest gegeven antwoorden zijn ‘even kletsen’ en ‘samen wat doen’. Als vervelendste gevolg van corona wordt verzucht ‘dat het kamp niet doorgaat’. Online diensten lijken niet te landen: ‘Het lijkt wel of we naar een begrafenis zitten te kijken van iemand die we niet kennen’, is meer dan eens omschreven als de beleving van de online dienst. Het probleem is dat zo’n online dienst, met of zonder kindermoment, geen aandacht geeft aan de positie en beleving van tieners en jongeren.
Die beleving legt misschien wel een diepere vraag bloot naar hoe het voor de crisis was. Werd het heilige van de dienst toen wel beleefd dan, dat wij samenkomen omdat ons leven op God Koninkrijk gericht is en niet op ons eigen belang? Online ontmoetingen – op zondag – die wél positief beleefd worden geven aandacht aan de positie van tieners en jongeren. Voor tijdens of na de dienst, en gaan in op hun geloofsvragen.
De positie van tieners en jongeren is op dit moment dat zij hun vrijheid, inkomen en studievoortgang hebben ingeleverd. Kwaliteit van leven, daar zijn tieners, jongeren en jongvolwassenen nu volop mee bezig. Daarin wordt maatschappelijk onrecht extra voelbaar.
De geloofsvragen die nu naar boven komen zijn voor een belangrijk deel een reactie op het voorbeeld dat volwassenen geven. Waar is de hoop? Laten we als voorgangers, jeugdleiders en ouders ondanks alles wat er nu speelt zien dat we op Zijn leiding in ons leven vertrouwen?
Wie altijd mooie en ook aantrekkelijke woorden gebruikte om het over God te hebben en nu het vertrouwen niet uitdraagt, die is de afgelopen weken in de ogen van tieners en jongeren door het ijs gezakt. Wie nu vanuit oprechte interesse voor hun omstandigheden tieners en jongeren online en in de realiteit opzoekt die heeft hun aandacht. Aandacht om uit te dragen dat je als volgeling van Jezus, juist nu in deze rotsituatie, vertrouwt op God en daarvoor elkaar opzoekt om elkaar bij te staan. Dat is een prima basis voor de volgende online dienst.
Niet elke tiener, jongere of jongvolwassene zit te wachten op online bijeenkomsten. Er is een hoge online zelfbewustheid van dat alles online bewaard blijft, waardoor ze terughoudend zijn met wat ze publiekelijk delen. Bellen – gewoon via 06 en niet WhatsApp – is veiliger.