Misschien herken je het. September is de periode waarin mensen zeggen: ‘de vakantieperiode is voorbij, het gewone leven begint weer’. En vorige week kreeg ik notabene een mailtje met de titel: ‘nog 118 dagen naar kerst. Ben je er klaar voor?’
Misschien herken je het. September is de periode waarin mensen zeggen: ‘de vakantieperiode is voorbij, het gewone leven begint weer’. En vorige week kreeg ik notabene een mailtje met de titel: ‘nog 118 dagen naar kerst. Ben je er klaar voor?’
Mag ik even zuurpruimen met u? Niet de beste insteek voor om een blog, ik weet het. Maar er zit wat mij betreft nogal wat onzin in hoe we naar ons (kerkelijk) jaar kijken. Hoezo maken we onderscheid tussen het ‘gewone werkende leven’ en een ‘ongewone vrije vakantieperiode’? Beide periodes zijn een voorrecht om te mogen (be)leven!
En dan die fixatie van onze samenleving op kerst. Een warm en gezellig familiefeest en ben je er wel klaar voor!? En ja, ook wij christenen hebben de neiging om Kerst groots en uitgebreid te vieren, meer nog dan Pasen. Zo ga ik rond Kerst al jaren op tour met mijn kindertheater. Anderhalve week lang heb ik dagelijks één of zelfs twee voorstellingen op scholen, kerstavonddiensten of kinderkerstfeesten. Rond de andere christelijke feesten ben ik al blij als ik er in totaal een of twee heb.
En dan die 40 dagen tijd. Ook zoiets. Je voorbereiden op het vieren van het meest grootse en belangrijkste wat de wereldgeschiedenis ooit heeft gezien door te versoberen, dingen vooral niet te doen. Ik snap het niet.
En hoezo twee dagen feest met Pasen? Eén in de kerk en één in de meubelboulevard. En dan is het klaar. We gaan zo weer door naar het gewone leven. Als in de bijbel een bruiloft al een week duurde mag deze Hemelse bruiloft tussen God en ons van mij heel wat langer duren dan twee dagen.
Ik hoor je denken: heb jij iets tegen vasten dan? Of tegen je voorbereiden op een feest? Nee hoor, dat is wat mij betreft allemaal heel Bijbels. Heb je dan een hekel aan kerst? Nope. Wat een zegen dat Jezus mens werd! Maar mag ik in alle bescheidenheid wat aanpassingen voorstellen in ons kerkelijk jaar? Zullen we komend jaar de vastentijd eens in de aanloop naar Kerst doen? Veertig dagen om ons goed te verdiepen in waarom Jezus naar de aarde kwam. Kerst zelf mag blijven, maar dan als een prachtig evangelisatiemoment. Juist met Kerst gaan mensen nog uit zichzelf naar de kerk. Als ze er dan zijn, laten wij ze dan het goede nieuws vertellen!
De adventsperiode verplaatsen we vervolgens naar de periode voor Pasen. Vier weken lang steeds een kaarsje erbij en zo opbouwen naar het grootste feest dat er bestaat. En dan op 1e Paasdag een eruptie ven vreugde: de dood is overwonnen, Jezus leeft! We huren alle Ahoy’s , feestzalen en voetbalstadions van ons land af en veranderen ze in prachtige voorproefjes van het Hemelse feest dat ons te wachten staat. En na 2e paasdag stopt het niet. Nee we verlengen het feest na Pasen met 100 dagen (heel bijbels). We gaan door tot na Pinksteren. En zo vieren we 100 dagen feest want Jezus leeft en zijn Geest is in ons! Pasen is volgend jaar op 5 april, dat betekent dat het Paasfeest volgend jaar eindigt op 14 juli. Dan kan iedereen daarna op vakantie en uitgerust weer terug voor een volgende september. 😊
Lieve lezer, hopelijk heb je deze zuurtjes van mij een beetje kunnen slikken. Wat ik maar wil zeggen is dit: als we deze maand ons kerkelijke seizoen weer opstarten, laten we ons dan realiseren dat we alle reden hebben om te vieren! Ook met onze menselijk bedachte feesten en hun net zo menselijke invulling. Laten we die feesten gebruiken om ons steeds opnieuw te realiseren wat een voorrecht het is om kind van God te zijn. We vieren feest om wat God allemaal voor ons gedaan heeft en nog doet. Ook als het misschien niet altijd zo voelt. Zo mogen we ook dit nieuwe kerkelijk jaar samen doen met Hem.
Want laten we eerlijk zijn: elke dag leven we vanuit de genade die verdiend is op Eerste Paasdag. Dat maakt dat er elke dag reden is voor een Paasfeest van heb ik jou daar.
Gelukkig ook in september… 😊.
Deze blog is geschreven door Jenne Minnema, jeugdwerkadviseur bij Kerkpunt