Het is te veel voor een dag. Om chaos en irritaties te voorkomen, probeer ik rust in te bouwen op een dag. Hoe ik dat doe? Allereerst helpt het mij door op de lange termijn focus aan te brengen. Waar wil ik naar toe en welke keuzes zijn daarbij nodig? Het helpt mij om daarbij in seizoenen te denken. Zo’n seizoen duurt bij mij ongeveer 4 jaar. Per seizoen zet ik dan een stip op de horizon waar ik naar toe wil, bijvoorbeeld: dit seizoen wil ik mijn studie afronden. Om daar te komen maak ik vervolgens jaarlijks een planning die ik steeds kleiner maak, naar een kwartaal, naar een week en naar een dag.
Richting en inzicht
Het lijkt heel eenvoudig, maar dat is het niet. Als ik de weg even kwijt ben door gebeurtenissen die zich aandienen, dan wijzig ik het plan. Of er komt helemaal niets van terecht als ik geen energie heb. Stress heb ik ook, dat voorkom ik niet met een planning. Ik moet ook regelmatig ‘nee’ verkopen wanneer ik voor iets gevraagd word wat ik graag wil doen, of waar ik de noodzaak van inzie.
Toch geeft zo’n planning me ook rust. Als ik me ergens aan verbind, dan doe ik dat bewust. Ook als het moeilijk is, weet ik waarvoor ik het doe en houd ik vol. Een planning geeft richting. Ook geeft het inzicht in wanneer het tijd is om te rusten, te snoeien en vrucht te dragen. Kan er zonder ‘rust en snoeien’ überhaupt vrucht gedragen worden?
Een stille plek
Jezus leert zijn leerlingen te rusten. Hij neemt ze mee naar een stille plek om daar samen te eten en te bidden tot God. Eerlijk gezegd staat een stille plek zoeken en gebed niet in mijn planning. Wel een dagelijks mijmer momentje met een kopje thee op de bank. Ook vandaag. Mijn gedachten gaan naar de tekst die al een tijdje met me meegaat:
Hij die jullie onderricht gaf, zal zich niet langer verbergen. Met eigen ogen zul je je leermeester zien, met eigen oren zul je een stem achter je horen zeggen: ‘Dit is de weg die je moet volgen’ (Jes 30:20-21).