Door: Ingrid Plantinga – adviseur geloofsopvoeding en geloofsleren, projectleider Leren in de Kerk
Na zo’n twee uur strijd te hebben gevoerd met mijn kinderen zitten we eindelijk in de kerk. Zowaar met gekamde haren, gestrikte veters en een ontbijt achter de kiezen, maar van binnen is het een chaos. Waarom is het toch altijd zo moeilijk om hen mee naar de kerk te krijgen? Waarom begint de middelste te steigeren zodra hij de menigte kerkvolk ziet? Waarom kan de jongste nooit stilzitten en vraagt de oudste steeds mijn aandacht? Ik zit tussen een paar honderd gelovigen, maar voel me eenzaam.
