Op geloofsvlak kom ik deze houding op een andere manier nog wel eens tegen bij mensen die al een flink eind op weg zijn in hun leven. Dan is er angstvalligheid ten opzichte van God: hoor ik er wel helemaal bij? Mag ik er zijn? Is Zijn genade ook voor mij bedoeld? Pas ik in het reddingsplan van God? Vragen die soms tot op hoge leeftijd een hoop energie vreten.
De grote boze tovenaar
Dit is ook een punt dat ik meeneem in de toerusting die ik geef over discipelschap. Ik heb het dan wel eens over de grote boze tovenaar. Dat is een spel dat we vroeger thuis speelden op onze verjaardagsfeestjes. Mijn grote broer zat dan boven op de tafel als de grote boze tovenaar. Mijn andere broer zat onder tafel, onzichtbaar, waar hij een kleed vasthield dat tot voor de tovenaar op de grond lag. Een voor een kwamen mijn vriendjes dan binnen en gingen voor de tovenaar op het kleed staan. De tovenaar stelde hen allerlei vragen en altijd kwam er het moment dat een antwoord fout was. De Grote Boze Tovenaar riep dan: JE BENT GEZAKT! Dit was het sein waar mijn andere broer handenjeukend op wachtte: hij rukte aan het kleed en mijn vriendje viel vervolgens achterover, waar dan wel mijn moeder stond om hem netjes op te vangen 😊. Ik vermoed dat dit spel nu niet meer geheel pedagogisch verantwoord wordt geacht, maar mijn vriendjes hadden naast het zakje snoep dat ze meekregen wel iets om te vertellen als ze thuiskwamen…
Godsbeeld
Eerlijk gezegd heb ik zelf lang een godsbeeld gehad dat me het gevoel gaf dat ik op een kleedje stond voor de Grote Boze Tovenaar. Je wist niet waar je aan toe was en je was overgeleverd aan zijn willekeur. Het kleedje kon zomaar onder je weggetrokken worden: ‘je bent gezakt!’.
In het groeien als discipel mocht ik op latere leeftijd God leren kennen als een liefdevolle Vader die openstaat voor relatie. Ik ontmoette een God die zowel aanwezig als betrouwbaar was en is. Ongeacht mijn gedrag en acties. Hij liet me door Zijn Geest weten dat Hij ook echt is zoals we Hem leren kennen in de bijbel, in Jezus en op heel veel andere manieren. Romeinen 8: 15, 16: U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te worden – door Hem roepen wij God aan met ‘Abba, Vader’. De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. Hoe gaaf is het om dat mee te maken. Dat je stil bent, afwacht, aanwezig bent. En dan merkt dat Hij er ook is en in jouw geest fluistert: ‘het is goed, je bent mijn geliefde kind’. Juist als je worstelt, als het leven niet loopt zoals het zou moeten lopen, dan horen ‘het is goed’ én richting ontvangen voor jouw volgende stap! Ik heb dat als super troostend en vormend voor mijn identiteit ervaren. Het deed me beseffen wat mijn plaats is op deze wereld.
Goede nieuws
Waarom is dit zo belangrijk? Nou, als we op dit punt vertwijfeld door het leven gaan: wat is dan het goede nieuws dat we de wereld in mogen brengen? Kunnen we dan getuigen van de hoop die in ons leeft? Ik denk het niet. Hoe mooi is het om mensen te zien groeien in relatie met de Vader, in de voetsporen van Jezus en geleid door de Heilige Geest! Ik mag daar vanuit Kerkpunt een bijdrage aan leveren en daar geniet ik van, Maar laten we vooral ook met z’n allen om elkaar heen staan en elkaar bemoedigen: jij hoort er helemaal bij!
Dat mag je delen met mensen die God op jouw weg brengt en die nog wat verder van Hem en Zijn liefde verwijderd zijn. God is goed en Zijn agenda is er een van liefde voor alles wat verloren is op deze aarde! Een fantastische boodschap die je mag uitstralen, op welke plek je ook maar bent. Door te zijn wie je bent: een geliefde zoon of dochter van de Vader!
Om over na te denken:
- Wat is jouw Godsbeeld?
- Hoe hoor jij God spreken? Wat zegt Hij tegen jou?
Deze blog is geschreven door Pieter Messelink
